مکائو سنبلی

مشخصات

طول ماکائو آبی سنبلی ۱۰۰cm از سر تا انتهای دم وعرض پرنده ۳۹cm بوده و وزن آن ۱٫۵ تا ۲ کیلوگرم (۳٫۳ تا۴٫۴ پوند) می‌باشد. طول بالهای ماکائو سنبلی در هنگام پرواز ۱۲۰cm تا ۱۴۰cm و عرض آن‌ها ۴۸cm تا ۵۶cm می‌باشد. آن‌ها تقریباً بطورکامل آبی رنگ هستند و پرهای زیر بال‌ها نیز سیاه رنگ می‌باشد. دارای منقار بزرگ و سیاه بوده و در دو طرف منقار و اطراف چشم ناحیه‌ای زرد رنگ و روشن وجود دارد که البته در اطراف چشم این ناحیه به شکل نواری گرداگرد چشم را فرا گرفته‌است. به‌طور معمول تشخیص جنسیت در این گونه بسیار مشکل است اما جنس ماده این گونه کمی باریکتر از جنس نر آن است.

غذا و تغذیه

آنها منقاری بسیار قوی برای خوردن غذاهای طبیعی و شکستن انواع دانه‌ها و هسته میوه‌های جنگلی دارند که این منقار حتی قادر به شکستن پوسته سخت و چوبین نارگیل و ماکادامیا (یک نوع فندق جنگلی) بوده و علاوه بر این آن‌ها با این منقار می‌توانند میوه‌ها و گیاهان جنگلی را به راحتی بخورند. از جمله غذاهای محبوب این پرنده میوه درخت کاج است آن‌ها همچنین از گرفتن حلزون و شکستن پوسته سخت این جانور و خوردن آن بسیار لذت می‌برند.

تولید مثل

این پرنده در حفره‌های درختان لانه‌سازی می‌کند و پرنده ماده در هنگام تخم‌گذاری ۱ یا ۲ تخم می‌گذارد. اگرچه معمولاً فقط یک جوجه به سن بلوغ می‌رسد. گرچه هر دو جوجه سر از تخم درمی‌آورند اما در رقابت تصاحب غذا جوجه زودتر از تخم درآمده موفق تر بوده و جوجه دیگر که دیرتراز تخم درآمده از گرسنگی جان خود را از دست می‌دهد. جوجه‌ها تا سن ۳ ماهگی نزد والدین خود می‌مانند و پس از آن لانه را ترک می‌کنند. آن‌ها در سن ۷ سالگی به بلوغ می‌رسند. تخم‌های این پرنده توسط کوآتی‌ها، کلاغ‌ها، possum (نوعی پستاندار درختی) و بیشتر توسط توکان‌ها که جزو دشمنان طبیعی این پرنده محسوب می‌شوند روبوده و خورده می‌شوند.

حفاظت

ماکائو آبی سنبلی به علت شکار بی‌رویه و غیرقانونی تجارت در قفس و از بین رفتن زیستگاه، در معرض خطر جدی قرار دارد. سالانه آتش‌سوزی‌های کنترل شده توسط کشاورزان، نابودی درختان و مناطقی که قبلاً زیستگاه این گونه بوده و همچنین چرای نامناسب دام و دامداری، طرح‌های برق آبی، کشاورزی و باغداری سبب تخریب و انزوا زیستگاه‌های این گونه خارق‌العاده شده‌است. عوامل دیگری نیز در سطح ملی به این خطر دامن می‌زنند. عواملی چون استفاده از آن‌ها به عنوان غذا در بین قبایل بومی Gorotire و Kayapo در جنوب مرکزی برزیل و استفاده از پر این پرنده به عنوان کلاه‌های بومی قبایل و به عنوان زینت و وسایل تزیینی سبب کاهش جمعیت این پرنده شده‌است و جمعیت بسیار اندکی از این گونه فقط در منطقه Pantanal برزیل یافت می‌شود. این منطقه به عنوان زیستگاه اصلی این پرنده شناخته می‌شود و عوامل حمایتی از این پرنده تحت پروژه‌های حفاظت با قرار دادن لانه‌های مصنوعی و آگاه‌سازی اذهان عمومی کمک به حفظ این پرنده در حال انقراض می‌کنند. این برنامه‌های حفاظتی با کمک حامیان محیط زیست آغاز شد و هم اکنون بسیاری از مزرعه داران نه تنها سبب نابودی این گونه نمی‌شوند بلکه حافظ این گونه و خانواده ماکائوها هستند.